کد مطلب:164515 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:206
در غرائب روز عاشورایی که آن جناب شهادت مآب شهید گردید
بنا بر روایت ابی مخنف، چون سر مبارك آن بزرگوار بر بالای نیزه سوار و استوار گردید، زمین بلرزید و آسمانها تاریك گردید و هفت قطره خون از آسمان بارید و منادی از آسمان ندا در داد كه: كشته شد! قسم به خدا، امام، پسر امام، برادر امام، حسین بن علی بن ابی طالب، كشته شد! قسم به خدا، بزرگوار شجاع [كشته شد]!
و بنا بر روایت ملهوف، در آن دم بلند شد غبار سخت سیاه تاریك كه در آن باد وزنده بود و دیده نمی شد در آن غبار، عین و اثری و آن اشرار گمان كردند كه عذاب نازل شد؛ پس ساعتی صبر كردند تا انجلاء [1] یافت [2] .
و در كتاب بحار از حضرت صادق - علیه السلام - روایت كرد كه:
چون حضرت سیدالشهداء شهد شهادت نوشید، لشكر مشاهده كردند كه شخصی آمد و فریاد می كرد. او را منع كردند. در جواب گفت كه چگونه فریاد نكنم و حال این كه می بینم كه پیغمبر خدا - صلی الله علیه و آله - ایستاده است
و نظر می كند یك دفعه به اهل زمین، و یك دفعه به سوی گروه شما و من خوف آن دارم كه آن جناب بر اهل زمین نفرین نماید. پس من هم در میان اهل زمین هلاك شوم. پس بعضی از لشكر به بعضی گفتند كه این مرد دیوانه است. پس بعضی از توبه كنندگان گفتند: قسم به خدا كه چه كاری است كه ما با خود كردیم؟! كشتیم برای پسر سمیه بزرگ جوانان اهل بهشت را. پس بر ابن زیاد ستم نهاد، خروج كردند، پس واقع شد از امر ایشان آن چه واقع شد. راوی عرض كرد كه فدایت شوم آن صدا زننده كه بود؟ آن جناب فرمود كه ما نمی دانیم او را مگر جبرئیل. آگاه باش كه اگر او مأذون بود هر آینه چنان فریادی می زد كه روحهای ایشان از بدنهای ایشان برآید و به آتش دوزخ در آیند! و لیكن ایشان مهلت داده شدند تا گناه ایشان زیاد شود و برای ایشان است در آخرت عذاب دردناك [3] .
و بنا بر روایت ملهوف، در آن دم بلند شد غبار سخت سیاه تاریك كه در آن باد وزنده بود و دیده نمی شد در آن غبار، عین و اثری و آن اشرار گمان كردند كه عذاب نازل شد؛ پس ساعتی صبر كردند تا انجلاء [1] یافت [2] .
و در كتاب بحار از حضرت صادق - علیه السلام - روایت كرد كه:
چون حضرت سیدالشهداء شهد شهادت نوشید، لشكر مشاهده كردند كه شخصی آمد و فریاد می كرد. او را منع كردند. در جواب گفت كه چگونه فریاد نكنم و حال این كه می بینم كه پیغمبر خدا - صلی الله علیه و آله - ایستاده است
و نظر می كند یك دفعه به اهل زمین، و یك دفعه به سوی گروه شما و من خوف آن دارم كه آن جناب بر اهل زمین نفرین نماید. پس من هم در میان اهل زمین هلاك شوم. پس بعضی از لشكر به بعضی گفتند كه این مرد دیوانه است. پس بعضی از توبه كنندگان گفتند: قسم به خدا كه چه كاری است كه ما با خود كردیم؟! كشتیم برای پسر سمیه بزرگ جوانان اهل بهشت را. پس بر ابن زیاد ستم نهاد، خروج كردند، پس واقع شد از امر ایشان آن چه واقع شد. راوی عرض كرد كه فدایت شوم آن صدا زننده كه بود؟ آن جناب فرمود كه ما نمی دانیم او را مگر جبرئیل. آگاه باش كه اگر او مأذون بود هر آینه چنان فریادی می زد كه روحهای ایشان از بدنهای ایشان برآید و به آتش دوزخ در آیند! و لیكن ایشان مهلت داده شدند تا گناه ایشان زیاد شود و برای ایشان است در آخرت عذاب دردناك [3] .
[1] انجلاء: روشنائي، انكشاف، روشن گرديدن كار و هويدا شدن.
[2] الملهوف : 177.
[3] بحار الانوار 173:45.